انجام «حج» در برترین روزهایی که خدا آن را دوست دارد

خبرگزاری تسنیم، حج نه تنها خود یک عمل عبادی بزرگ و باشکوه و پرمنفعت است که در قران کریم و روایات و احادیث بسیار به آن سفارش شده است، بلکه زمان برگزاری آن نیز بسیار خاص و ویژه است و با برتری خاصی انتخاب شده است.

حج در دهه نخست ماه ذی الحجه برگزار می شود و این یکی از ویژگی ها و برتری های زمانی حج است. در کتاب نوش بندگی درخصوص این ویژگی زمانی حج آمده است: دهه نخست ذی حجه به تعبیر قرآن کریم ایام معلومات است و خدای متعال به ذکر در این ایام، در آیه 28 سوره حج امر فرموده است: «لِیَشْهَدُوا مَنَافِعَ لَهُمْ وَیَذْکُرُوا اسْمَ اللَّهِ فِی أَیَّامٍ مَعْلُومَاتٍ عَلَیٰ مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِیمَةِ الْأَنْعَامِ ۖ فَکُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِیرَ/ تا شاهد منافع خویشتن باشند و نام خدا را در ایامی معین یاد کنند که ما شما را از حیوانات روزی دادیم، از آن بخورید و به درمانده فقیر نیز بخورانید».

یکی از وجوهی که در تفسیر ایام معلومات گفته اند این است که «مراد از این ایام دهه مبارک ذی الحجه است»، و موید آن آمدن بحث قربانی در ادامه این آیه دانسته شده و مسلم است اولین روزی که قربانی کردن آغاز می شود، روز دهم ذی الحجه است و این خود موید این قول است که مراد از ایام معلومات دهه ذی الحجه است.

روایات بسیاری در فضیلت این ایام وارد شده است. از جمله اینکه رسول خدا(ص) فرموده است:« مَا مِنْ أَیَّامٍ أَزْکَی عِنْدَاللَّهِ تَعَالَی وَ لَا أَعْظَمَ أَجْراً مِنْ خَیْرٍ فِی عَشْرِ الْأَضْحَی / هیچ ایامی نزد خدای تعالی به لحاظ پاداش دادن بر عمل خیر برتر از دهه اول ذی حجه( دهه اضحی) نیست» و در ادامه فرمودند: ارزش اعمالی که انسان در این دهه انجام می دهد از جهاد فی سبیل ‏الله هم بیشتر است؛ مگر اینکه کسی مال، جان و همه چیزش را در جهاد فی سبیل ‏الله ببرد و هیچ چیز را هم برنگرداند؛ یعنی نه مالش بماند و نه جانش، تنها چنین چیزی است که بافضیلت‏ تر از این ایّام است. این روایت گویای ارزش این ایام است.

8هزار کیلومتر اسب سواری برای احیای مسیر حج مسلمانان اندلس

ایشان در روایتی دیگر فرمود: «ما مِنْ أیَّامٍ العمَلُ الصَّالِحُ فیها أحبُّ إلی اللهِ مِن هذه الأیام یعنی أیامَ العشر / انجام کارهای نیک در هیچ زمانی محبوب تر از ده اول ذی حجه نیست».

نکته مهم در این دو حدیث شریف این است که در حدیث اول کلمه «ازکی» و «اعظم» و در حدیث دوم کلمه «احب» وارد شده است.

میرزا جواد آقای ملکی تبریزی حدیث دوم را مهمتر از حدیث اول می داند، چون محبوب بودن با عظمت داشتن متفاوت است، و روشن است چیزی را که خدای متعال دوست داشته باشد، عظیم هم خواهد بود. بنابراین باید توجه کرد که ذی قعده و دهه اول ذی حجه بهترین فرصت برای چله گیری و رسیدن به مقامات معنوی است و این ایام همان چهل روزی است که خدای متعال درباره اش فرمود: «وَ واعَدْنا مُوسی ثَلاثینَ لَیْلَةً وَ أَتْمَمْناها بعَشْرٍ فَتَمَّ میقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعینَ لَیْلَةً».

امام صادق(ع) در تفسیر این بخش از آیات 203 بقره و 22 حج که خداوند می فرماید «وَ اذْکُرُوا اللَّهَ فی‏ أَیَّامٍ مَعْدُودات/ و خدا را در روزهایی معین یاد کنید»، ‏فرمودند «أَیَّامُ التَّشْرِیقِ الثَّلَاثَةُ، وَ الْأَیَّامُ الْمَعْلُومَاتُ الْعَشَرَةُ مِنْ ذی الْحِجَّة؛ منظور از ایام معدودات سه روز یازدهم تا سیزدهم و ایام معلومات (حج22) ده روز اول ذی‏‎الحجه است». (تفسیر قمی، ج1، ص71).

در نهایت اینکه وجود دو «عید» مهم اسلامی یعنی عید قربان (عید اضحی) و عید غدیر (عید ولایت) و روز « عرفه» و دعای عجیب و بسیار گرانبهای امام حسین(ع) در عرفات نیز شکوه و عظمت خاصی به ماه ذی حجه بخشیده است.

انتهای پیام/